Nieuws

De nieuwe InSire-stier Jeans Rennes toont een zeer compleet verervingspatroon zonder fouten. Dat dit geen toeval is, blijkt uit het verhaal van zijn fokker Jeroen Sturkenboom uit Schalkwijk. Hij melkt samen met zijn broer André een koppel van 250 koeien, waaronder inmiddels een flink aantal Jantina’s.

‘Sterke donders met verschrikkelijk beste benen.’ Met deze omschrijving typeert Jan van den Braak uit Oss kort en krachtig de dochters van de stier Delta Launch PP. De voormalig melkveehouder is nu jongveeopfokker, maar nog altijd zeer actief in de fokkerij.

Inmiddels ruim 10 jaar geleden besloten melkveehouders Harry en Joyce de Ruijter uit Maashees de overstap te maken naar 100 procent gebruik van Belgisch witblauwsperma. ‘We ervaarden het jongvee als veel werk en vervolgens kwamen ook fosfaatrechten nog om de hoek. We hebben toen besloten te stoppen met jongvee en afgekalfde vaarzen te kopen, voornamelijk via Duitse veilingen’, vertelt Harry de Ruijter.

Hedendaagse holsteinstieren uit Noord-Amerika hebben nogal eens het stempel dat ze groot en smal fokken en daardoor minder geschikt zijn voor in de Lage Landen. ‘Onterecht’, zo stelt melkveehouder Gerben Nijhof. ‘Natuurlijk zijn die stieren er, maar wij gebruiken Amerikaanse stieren om af en toe wat extra’s in frame toe te kunnen voegen. Amerikaanse stieren geven gewoon net wat meer frame en openheid. Wanneer ze dat dan combineren met veel balans, een goede koefamilie, beste uiers en een goede productie, dan maken ze kans om hier ingezet te worden.’ Een goed voorbeeld daarvan de Amerikaans gefokte CRV-stier Fustsyn Parker.

Voordat Arjan Booijink het ouderlijk melkveebedrijf overnam, reed hij jarenlang op een vrachtwagen voor een veehandelaar. ‘Ik heb in die tijd heel wat koeien opgehaald die vanwege allerlei gezondheidsproblemen veel te jong en veel te mager moesten worden afgevoerd’, vertelt hij. ‘Maar ik haalde toen ook al af en toe een oudere fleckviehkruisling op die dik in het vlees zat’, herinnert hij zich. Het zette de veehouder uit het Twentse Tubbergen aan het denken. Thuis ervaarde hij ook dat de holsteinveestapel weliswaar veel melk gaf, maar daarvoor ook de nodige zorg nodig had.

Toen Jan Willem van der Wal uit Creil (in de Noordoostpolder) jaren geleden de eerste fleckviehkruislingen aan de melk kreeg, moest hij daar best even aan wennen. ‘Ik ben een fokkerijliefhebber en zie graag best ontwikkelde, melktypische koeien met balans en perfecte uiers’, vertelt de veehouder. ‘De fleckviehkruislingen voldeden in eerste instantie niet helemaal aan dit ideaalbeeld. Ze leken uiterlijk wat minder productief. Maar met hun prestaties bewezen ze dat ze de potentie hebben om veel melk te geven’, herinnert hij zich.