Martien van den Heuvel was helemaal om zodra hij halve jerseys molk

De stal is inmiddels vijftig jaar oud en nog altijd in gebruik. Maar de familie Van den Heuvel melkt nog maar enkele holsteinkoeien. De stal is grotendeels bevolkt door eenkleurige dieren met een heel wat bescheidener hoogtemaat. ‘Die eerste kruislingen deden het goed’, herinnert Martien zich. ‘We melken uit die lichting bijvoorbeeld nog drie dochters van de stier DJ Zuma. Twee daarvan kunnen binnenkort honderdtonner worden’, vertelt hij.

Zodra de eerste halve jerseys aan de melk kwamen, was de veehouder helemaal om. Hij besloot nog enkel jerseystieren in te zetten en van die beslissing heeft hij nooit een dag spijt gehad. ‘Toch, als ik het met de kennis van nu over kon doen, deed ik het anders’, bekent hij. ‘Dan verkocht ik mijn holsteinkalveren en pinken en kocht ik daar jerseyjongvee voor terug. Zo zou ik minder lang hoeven wachten voordat ik een uniform koppel jerseys had.’

Inmiddels melkt de familie Van den Heuvel een 70 zuivere jerseys en een 50 dieren met 7/8 jerseybloed. Van de stier Jx Oak Lane Whodat P lopen vier dochters in de stal die met gemiddeld ruim 83 punten voor algemeen voorkomen zijn ingeschreven. Ook de drie dochters van Tog Orbicularis scoren met gemiddeld 83 voor algemeen voorkomen hoog op exterieur. Daarnaast zijn het zeer ijverige productiekoeien met gemiddeld 115 lactatiewaarde.

De zuivere jerseyvaarzen werden bij de laatste mpr voorspeld op een 305 dagenproductie van 7.100 kg melk met 5,60% vet en 3,99% eiwit, terwijl tweedekalfs- en oudere jerseykoeien staan geprojecteerd op gemiddeld 7.300 kg melk met 6,35% vet en 4,38% eiwit. ‘Wij hebben de ervaring dat de jerseys op latere leeftijd niet veel stijgen in kilogrammen melk, maar juist wel in gehaltes en daardoor ook in kilogrammen vet en eiwit’, vertelt Martien. Hij tekent daarbij wel aan dat de jongere dieren veelal Amerikaanse stieren als vader hebben, terwijl de oudere dieren meer Deens jerseybloed voeren.

Omwille van de hoge genetische aanleg voor productie, gebruikt Martien de laatste jaren voornamelijk Noord-Amerikaanse jerseystieren. Fokwaarden voor kilogrammen vet en eiwit zijn voor hem het belangrijkste selectiecriterium bij de stierkeuze. ‘Daarnaast moet een stier goede uiers en benen vererven, al zit het met het beenwerk bij de jerseys eigenlijk altijd wel goed’, vertelt de veehouder.

Op dit moment gebruikt hij onder andere de InSire-stieren Boromir en Saison P uit het Amerikaanse fokprogramma van CRV en voor de dieren die wat extra robuustheid nodig hebben, heeft de jerseyfokker sperma in het vat van de dochtergeteste Nieuw-Zeelandse stier Nucleus.

Bij het maken van paringen laat de veehouder zich begeleiden door zijn fokkerijspecialist van CRV die ‘achter de koe’ fokkerijadvies geeft. Overigens gebruikt Martien uitsluitend SiryX-sperma van jerseystieren om de geboorte van slecht te verwaarden stierkalfjes te voorkomen. Een groot deel van de koeien wordt drachtig gemaakt van BullsEye Blue-sperma en de pinken die na eerste inseminatie niet drachtig zijn van een jerseystier, krijgen een mrij-stier als partner.

‘Melkziekte is een aandachtspunt bij jerseys’, weet de veehouder uit ervaring. ‘Maar afkalven is eigenlijk nooit een probleem. Ook Belgisch witblauwe stierkalveren en mrij-kalveren uit pinken worden bijna altijd zonder hulp geboren. Het kruis van de jerseys lijkt wel van elastiek.’